همه چیز در مورد سوند بورد یا دک پیانوی آکوستیک

نقش دک یا سوند بورد در پیانوی آکوستیک

صفحه صدا در پیانو چه نقشی دارد؟ پس از زدن کلید بر روی پیانو، چکش برای ضربه زدن به سیم ها فعال می شود. به نوبه خود ارتعاش سیم ها ارتعاش را از طریق پل به صفحه صدا منتقل می کند. وظیفه دک یا سوند بورد این است که به عنوان مبدل عمل کند و ارتعاشات سیم ها را به امواج قابل شنیدن تبدیل کند. پوسته درام را در نظر بگیرید که لبه آن در اطراف لبه ها وصل شده است، سوند بورد پیانو نیز آزادانه در وسط می لرزد و لبه ها به لبه پیانو چسبانده می شوند. این ارتعاش از تخته به ما امکان می دهد صدای پیانو را بشنویم که بدون صفحه صدا در واقع لرزش سیم فقط یک زمزمه است نه صدای دلنشین پیانو.

بیش از 100 سال پیش، صنوبر به چوب محبوب انتخابی برای دک پیانو تبدیل شد. دلیل این انتخاب به خاطر ترکیبی از خاصیت ارتجاعی برای لرزش و استحکام صنوبر بود. من کتابی از سال 1916 به نام «رساله ای در مورد هنر ساخت پیانوفورته» را مرور می کنم که در آن نویسنده مروری بر ساخت پیانو ارائه می دهد. نکته جالب توجه، آزمایش مواد دیگری است که هنوز برای سوند برد در نظر گرفته می شد. بیشتر چوب ها و فلزات به عنوان رزونیتور عمل می کنند، با درجات مختلف کارایی.

در میان فلز ها مس و آلومینیوم آزمایش شده اند، اما فقط به صورت تجربی. به نظر می رسد که اولین نتایج هرگز تضمین کننده انحراف مداوم از رویه رایج نبوده است. رویه رایج استفاده از درختان مخروطی مانند صنوبر. یاماها به نکته بسیار جالبی اشاره می کند که صنوبر نه تنها صداهای دوست داشتنی تولید می کند بلکه فرکانس های ناخواسته را نیز مهار می کند.

اگر فقط موضوع تقویت صدای تولید شده با صدای بلند در هنگام برخورد چکش ها به سیم ها بود، یک صفحه فلزی بسیار کارآمدتر بود. پس چرا صفحه صدا از چوب ساخته شده است؟ پاسخ این است که برخلاف فلز که صداهای فرکانس پایین و بالا را به یک شکل تقویت می کند، چوب فقط صداهای فرکانس پایین تر را تقویت می کند. برای فرکانسهای بالاتر، برعکس عمل میکند: آنها را قطع میکند... به عبارت دیگر، صفحه صدا یک «تخته ‌ای است که ارتعاشات را منتقل میکند»، در حالی که در همان زمان، به معنای خاص، تخته ‌ای است که ارتعاشات را متوقف میکند.

چیزی که خانواده صنوبر و به ویژه صنوبر آلاسکا (Sitka) را به عنوان مواد دک پیانو بسیار ارزشمند میسازد این است که این گونه‌ ها دارای خاصیت جذب مؤثرتر صداهای بالاتر هستند. آنها فقط به شکلی غنی صداهایی را منتقل می کنند که ما آنها را گرد و ملایم می بینیم.

در اصل، سوند بورد مانند نوعی فیلتر عمل می کند. شاید این تنها ماده ای نباشد که می تواند به عنوان دک استفاده شود، اما تاریخ تأیید می کند که تا حد زیادی تحریک پذیر ترین، طنین انداز ترین و قوی ترین چوب در کلاس خود است که در برابر فشار تنش سیم پیانو مقاومت می کند و همزمان فرکانس های مورد نظر صدا را فیلتر می کند. از اوایل دهه 1900، داده های فنی این نکته را ثابت کرده اند که صنوبر ماده انتخابی دک باقی خواهد ماند.

اگر سوند بورد ها همه از صنوبر با ساخت مدرن ساخته شده‌اند، پس چه تفاوتهایی بین آنها وجود دارد؟ در حالی که میتوانیم در مورد ضخامت، نحوه مخروطی شدن آنها از لبه به وسط، تعداد دنده های نگهدارنده در پشت یا حتی جهت دانه ها بحث کنیم، بزرگترین بحث در این مورد در حال حاضر اینست که کدام بهتر است دک پیانوی یکپارچه یا چند لایه؟

دک پیانوی یکپارچه در مقابل دک پیانوی چند لایه

دک یکپارچه ، صفحه ایست است که از تخته ‌های یکپارچه چوبی ساخته میشود. اما دک های لمینت یا چند لایه از لایه های چوب تشکیل شده اند. که انواع مختلفی دارند از جمله دک کششی سطحی، دک چند لایه، دک منیسک اما ساختار آنها یکسان است و شامل لایه های چوبی چسبانده شده هستند. به نظر می رسد کلمه لمینت دارای مفاهیم منفی است.

وقتی به چوب لمینت فکر می کنیم، کلمه تخته سه لا را می شنویم که ورق های ساختمانی ارزان قیمت هستند. لمینت همچنین به کفپوش های ارزان قیمت اشاره دارد. پس چرا باید از لمینت در پیانو برای صفحه صدا استفاده شود؟ اجازه بدهید اول از شما یک سوال بپرسم. اگر شما یک تولید کننده پیانو بودید، ساخت آن آسان تر بود، تخته های چوب را به هم بچسبانید یا لایه های نازکی از روکش ها را جدا کنید و سپس آنها را به طور مساوی تحت فشار چند صد پوندی فشار دهید تا یک تخته همگن تشکیل شود؟

ساخت سوند بورد یا دک چند لایه بسیار دشوارتر است. اگر داشتن یک دک یکپارچه مطلوب تر است و ساخت دک چند لایه دشوارتر است، چرا در ساخت آنها اصرار می کنیم؟ به گفته بسیاری از شرکتهای بهره بردار چوب و حتی چوب فروشان، عرضه چوب این نوع چوب به سرعت در حال کاهش است. در واقع، مجله Guitar Player بیش از یک دهه پیش بیان کرد: «صنوبر Sitka، چوبی که برای اکثریت قریب به اتفاق گیتار آکوستیک، پیانو، ویولن، و سایر سازهای موسیقی استفاده میشود، با سرعت زیادی از جنگلهای جنوب شرقی آلاسکا برداشت میشود که این میزان برداشت در واقع منجر به نابودی این گونه و همچنین نابودی صنعت ابزارآلا موسیقی وابسته به این چوب میشود. راه اندازی جایگزین ها برای ادامه تولید ضروری است تا قیمت پیانو معقول بماند.

چند نکته در مورد دک های یکپارچه و لمینت.

خصوصیات دک پیانوی آکوستیک یکپارچه

- روش سنتی و تاریخی ساخت دک پیانو از تخته
- اتلاف منابع با از بین رفتن ربع چوب توسط اره
- ایجاد یکنواختی برای چوب شفاف از یک پیانو به پیانوی دیگر دشوار است
- با کاهش عرضه، هزینه چوب برداری تخته های چوبی یکپارچه را افزایش میدهد

خصوصیات دک پیانوی آکوستیک چند لایه یا لمینت

- سازگار با محیط زیست
- پایداری در تولید در مقیاس بزرگ
- نتیجه نهایی سازگارتر
- چوب هسته مرکزی نیازی به زیبایی ندارد، بنابراین ضایعات کمتری دارد
- یکپارچگی ساختاری بیشتر

در طول چند دهه گذشته، من شاهد توسعه دک های چند لایه بوده‌ ام. برخی از اولین آزمایشها نتایج فاجعه باری به بار آوردند. اما امروزه اینطور نیست. در واقع، من اخیرا هر بار که پیانو نواخته ام اغلب پرسیده ام که آیا سوند بورد لمینیت شده است یا خیر. و لازم به ذکر است که آنها کار خود را در انتقال صدا به درستی انجام داده اند. بسیاری این سوال را مطرح کرده‌اند که «اما چرا پیانو های سطح بالا دارای دک های لمینت نیستند؟» من معتقدم که این تا حدی محصول اقتصاد آمیخته با سنت و برتری است. از آنجایی که پیانو های سطح بالا تنها بخش کوچکی از فروش جهانی پیانو را نشان می ‌دهند، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است که برای آنها از دک یکپارچه استفاده شود.

در فرهنگ پیانو، این شیفتگی نسبت به "دک یکپارچه" وجود دارد که معانی محکم بودن یا حاوی فضایل خلوص را نشان می دهد. به یاد می ‌آورم که سال‌ ها پیش از یک پولیش‌گر فرانسوی استفاده جهت آموزش ، زمانی که در مورد مبلمان چوب یکپارچه صحبت کردم. پاسخ سریع او من را متوقف کرد و فوراً مرا اصلاح کرد که پاسخ داد: "شما نادانی خود را نشان می دهید. آیا نمی دانید که تمام بهترین عتیقه های جهان دارای روکش های زیبایی هستند؟ نکته جالب توجه، سخنان مردی است که حق ثبت اختراع صفحه های صوتی مخروطی Steinway را نوشته است. در مقاله ای که چند سال بعد در سال 1940 نوشته شد، پل بیلهوبر، مدیر عامل و مهندس Steinway می نویسد: «این آزمایش [برای سوند بوردهای پیانو] شامل بررسی نسبتاً کاملی از مواد و تغییرات احتمالی در ساختار است. هیچ ماده ای از هیچ جنسی نادیده گرفته نشده است.

علاوه بر انواع چوب های مناسب، سعی شده است از مواد بسیار متفاوتی مانند فلزات، پوسته پوسته و تخته سه لا به صورت جداگانه و در ترکیب های مختلف استفاده شود... نتیجه خالص این بود که هیچ یک از این طرح های رادیکال هیچ پیشرفت مهمی در پیانو ایجاد نکرد. توجه داشته باشید که چوب تخته سه لا (لامینیت) ذکر شده است و صفحه صوتی فعلی را بهبود نمیبخشد. در سال 1940 منابع محدود جنگل ها مطرح نبود. هدف دنبال کردن صدای بهتر پیانو بود. اما امروزه این سوال باقی میماند که آیا با فناوری مدرن و توسعه چوب‌ های چند لایه، آیا با یک تخته صوتی جامد برابری می کند؟ تنها پاسخی که در طراحی پیانو می توانم به آن فکر کنم این است لایه های کمتری که احتمالاً مانع انتقال صدا می شوند، بهتر است.

بیشتر قسمتهای پیانو به صورت لایه ‌ها به هم چسبانده شده‌اند - پین بلوک تنظیم، لبه هر پیانوی گرند، صفحه کلید، تیرهای نگهدارنده و قطعات کابینت. برای این منظور، ما از مزایای ساختار، تقویت لایه لایه های متقاطع دانه ها استقبال می کنیم. با این حال، وقتی صحبت از صدا به میان می‌ آید، باید از گوش‌ های خود استفاده کنیم. صرف نظر از مواد. هنگام انجام تحقیقات پیانو، از شما می‌ خواهم که قضاوت در مورد تعداد دنده های تکیه‌ گاه آن، مخروطی بودن، خراشیدن دستی یا حتی بریدگی لبه داخلی را متوقف کنید. فن ‌آوری دک پیانو علمی بسیار بزرگ ‌تر از یک تخته است – این یک سیستم آکوستیک است که به طور کامل با پیانو یکپارچه شده است تا شنونده معمولی نتواند اهمیت آن را جدا کند. اما من به 4 نکته در ارزیابی پیانو توجه می کنم:

ثبات:

همانطور که در مقالات قبلی ذکر شد، هیچ بخشی از پیانو به تنهایی عمل نمیکند. اما کار کردن پشت سر هم، یک پیانوی عالی باید پایداری عالی داشته باشد. عدم استحکام می تواند ناشی از شکل چکش ها، پل و همچنین صفحه صدا و دنده ها باشد. از نت‌ های پایین به بالا، صفحه صدا باید لحن را برای چندین ثانیه حفظ کند و به آرامی و به تدریج از بین برود. افت ناگهانی صدا هرگز در پیانو مطلوب نیست. برعکس، مانند دریاچه ‌ای آرام را با یک سطح آب صاف مانند شیشه در نظر بگیرید. هنگام نواختن نت، مانند پرتاب سنگ در آب پاسخ می دهد، امواج موج دار شیشه شفاف را قطع می کند. شما می توانید آن امواج را تا جایی که می بینید دنبال کنید. این پایداری جادویی است. 

رنگ:

در حالی که صفحه صوتی صنوبر در واقع فرکانس‌ های سیم های فولادی را فیلتر می‌ کند، شما همچنین می ‌خواهید به رنگ مطلوبی دست پیدا کنید که در سرتاسر یکنواخت باشد. گاهی اوقات صدای پیانو یا رنگی را می ‌بینید که در باس یا تریبل خیلی تند است. در حالی که این همچنین می تواند محصول سختی طراحی چکش یا سیم باشد، این می تواند بخشی از دک نیز باشد. در هر اکتاو به یکنواختی و لحن آن گوش دهید، به خصوص برای نت هایی که برجسته هستند.

نقاط کور:

گاهی اوقات یک پیانو دارای منطقه ای است که من آن را به عنوان نقطه کور توصیف می کنم. شما در حال نواختن خواهید بود و ناگهان یک صدای ناهنجار. بدون لحن قابل توجهی در یک قسمت از پیانو به گوش می رسد. چه طراحی، چه ساخت و چه خود چوب، گاهی اوقات جایی وجود دارد که با پیانو نمی خواند و شما باید به دنبال مشکل باشید.

ارتعاشات ناخواسته : آنها از منابع مختلفی می آیند  سیم هایی که دارای رنگ های نامناسب هستند، چکشی که دارای لبه تیز است، آگرافی که نقطه پایان مناسبی ندارد. پیانو ها گاهی اوقات ارتعاشات ناخواسته ای ایجاد می کنند. در حالی که همه موارد ذکر شده قابل تنظیم هستند، داشتن یک لرزش ناخواسته در صفحه صدا تصحیح پیچیده تری است. به صداها و ارتعاشاتی که با آهنگی که می ‌نوازید همخوانی ندارد، گوش دهید.

سوند بردها در ساده ترین شکل خود صدای پیانو را بزرگ می کنند که انجام این عمل فوق العاده پیچیده است. این شامل ترکیبی از نسبت ها و تلورانس‌ها است که «دستور العمل» یا طراحی مقیاس هر سازنده را شامل می ‌شود. به جای نگاه کردن به مشخصات، زیاد گوش کنید. اگر در زمینه گوش دادن به پیانو واجد شرایط نیستید، از یک کارشناس بخواهید این کار را برای شما انجام دهد. من بر این باورم که حتی پیانیست های تازه کار هم می توانند تفاوت های بین پیانو ها را بشنوند. توصیه من در مورد دک پیانو این است که بارها و بارها گوش دهید و همچنین مدل های مختلف را در محدوده قیمت خود مقایسه کنید.